Å koma til Albania!

Dette synet møtte oss frå ballkongen hjå Marta tidleg første morgonen av Albaniaturen. Varmt og godt med utsyn over knallblått hav.

Her var me for det meste når me ikkje var på turar, elle sov.

Kaffikopp, vatn og strikk var aldri langt vekke, for sola kom ikkje her før på ettermiddagen. 

Men nokon av oss strena til stranda, som berre var rett nedanfor. så snart høvet baud seg! Eg var og med på det eit par gonger, men dett var anstrengjande! Men eg duppa føtene første dagen og andre gongen var eg jammen uti heile meg! Minntest gamle kunster. Men kroppen ville liksom ikkje det eg ville. Stavane måtte med like uti. Godt ikkje Brita var langt unna heller når eg skulle opp att.

Biltur med Marta og leigebilen til ei onnar strand  og åt. Palmer ute og inne. God plass. Folket kom nok seinare.

Og det blei solnedgang 1. kvelden, 

Fløyelskveldar var det fleire av.

Ha det!

---mor Gunvor på reisefot.

3. del av Albaniaturen

Med eit lite klikk for mykje sletta eg første  blogga frå Albaniaturen! Det var no fortærande! Jaja - fortset der eg slapp i går.

Laurdagmorgon tidleg på terassen med spøtet og kaffikiooppen. Like fin og varm dag over Saranda og havet!

Før eg reiste fekk eg eit ord frå Bibelen : "hans miskunn varer." Og det er sant at eg har fått oppleva i livet, og ikkje minst på denne turen! Det har vore nære på eg har snubla mange gonger, men alltid har det gått godt!

 Det var ein roleg dag for om kvelden stillte Arti, sjefen for Skandinavia turistsenter i Albania eller Sarande opp med bil og køyrde oss til heimen sin i Ksasmil. Det var litt av ei oppleving! Me var som kongelige! Tok imot meg or bilen som ei dronning og geleida meg til resten av familien som kom med utstrekte hender og kjærlige klemmar! Så fekk  me sjå hagen. Og det var ikkje småttri dei fekk til å gro og hausta av på eit lite område! Der var druer på høge tre og pærer, fiken , mandlar, oliven, fersken, og sikker mykje meir. Poteter og andre grønsaker, agurk, tomater og greskar trur eg.

. Alt brukte dei i hushaldet og var sjølvforsynte med.

 Dei heldt ofte middagar for turistar og andre. Mora var kokk og heile familien samarbeidde i eit veldg godt samhald. Desse folka var Marta blitt kjendt med  og vorte veldig glad i. Det var tydeleg gjensidig! Meg kalla alle for Mama. Inne fekk me ein utsøkt middag med mange rettar.Typisk Albansk. Alt av eigen produksjon. Ja, i hagen var der høner og ein hane som gol, frittgåande. Fisken fiska dei i havet utanfor.

Brita tok bilete i hagen, men eg trur ho har misst dei, for telefonen kolapsa når ho kom heim!

Dagen etter skulle me vera tidleg klar for ny tur. Girokastraturen. Då var Arti sjåfør og guide.

ha det!

Girokastra-turen

Siste dagen kom Arti Rapai, sjefen for Skandinavien Turistsenter Og henta oss med bil. Girokastra ligg i ein annan dal så me måtte køyra opp i dei Albanske fjella. Det var villt og vakkert frodig og også lite vegitasjon. Me såg gamle gardsbruk der dei levde i fatigdom. Dalen breia seg ut vid og med flatt jordbruksland, men dei hadde lite råd til maskiner og disel så dei fekk  ikkje driva effektivt. Me såg sauer og geiter og andre dyr. Mais dyrka dei og, og oliventre i store lundar.

 Me køyrde opp i byen til denne fesningen som var eit digert museum frå krigs tider.

Arti fortalde om soga og Marta tolka til oss. Det gjore dei så levande at sjølv eg følgde godt med. Albania har ei utruleg historie! Me kan lesa litt på nett. Dei var fatige no men strevde å koma  på fote. Arti var idealist og ofra alt for landet sitt.  Dei er veldig flinke og --- 

Trysta for meg er at når eg er der, så skaper eg arbeidsplassar for dei.  Me såg ikkje til kriminalitet. Marta kjende seg trygg når ho ferdast åleine som dame der nede.

Men så har ho desse folka til Art som gode vener.

Frå festningen såg me nedover byen og der såg vi dette huset til Horta, (eg er ikkje sikker på kor det skrivest.) den politiske leiaren under den vonde tida.

Arti ville ha bilete av oss alle inne her i det viktigaste romet! 

I denne dalen såg me veldig mange bunkersar oppetter liene. Dei var godt kamuflerte og vanskelege og sjå. Kvar gruppe eller familie hadde sin bunkers dei høyrde til. Så viss fienden kom måtte dei gå til den bunkersen. Ved vegen ein stad stod der eit fint, lite kapell på toppen av ei haug. Det var ein bunkers som var kamuflert slik. Eg måtte jo opp å sjå. Der var Kristusbilete og anna, gresortodoks.

Under, kunne me gå inn i dette romet. Det var to slike rom.

Dette var pusteromet på vegen. Arti nytta høvet og fortalde vidare om soga til Albania. Så venta bilen att og ferda for attende til ein sideveg til Blue eye. 

Det var lang, smal krongleveg dit, men vel verdt. Opp av dette holet i botnen av elva strøymer det nengdevis av iskaldt, glassklart vatn. Ei stor elv renn frå denne oppkoma. Det er kraftverk og nedetter. Og det skal vera fleire slike kjelder. 

Eg kom på der eg sod at "Der finns en kjelda ---" 

Og 

"Der en kilde rinner 

salig hver som finner

Denne kilde klar

skjult men åpenbar!"

Det var høgdepunktet for meg!

Elva frå kjelda. Glassklar og kald.

Måltid ved elva. Me ser den kvite sanden i botnen. Klåra kjeldevatnet i glaset. Svalt og frodig rundt elva.

Arti og Brita ventar på maten.

Starta på heimveg.

Underlege fjell.

Me stoppar for å fylla vassflaskene med kjeldevatn, graris! I Sarnde må me kjøpa. Her kan folk koma og ta så mykje dei vil.

Siste kvelden me kunne nyta på terassen til Marta.

*

No er det blitt den 16. juni og me er blitt vane med kald vind ig regn. Men eg tenkte der ute at eg lengta litt "Heim te Jæren"

De skal få med dykk den strabasiøse heimreisa og!

Klem frå mor Gunvor

Litt til Albaniatur

Opp på denne toppen står borga Lekursi. Dit køyrde Marta oss på smal, bratt veg i skarpe svingar. Opp siste kneiken måtte me gå, men det gjekk godt med stødige stavar eller ein stødig arm for meg og. Det var fantastisk! Har ikkje bilete for det tok dei andre. Eg hadde nok med å sjå og halda meg på føtene. Opp og ned steintrapper og hellegangar. De kan gå inn på Albania og Saranda på internett. Mange fine bilete der. Det var steikande varmt, men friskare der oppe. Me kunne sjå over fjell og dalar og vide havet, rundt i alle himmelretningar! Det MÅ berre opplevast! Og tenk eg fekk verkeleg vera med på det!

Åt like i nærleiken av der me budde medan den mjuke kvelden seig på.

Dagen etter køyrde me sør til Butrint, Ein utgraven ruinby frå 300 år før Kr. Etterkvart vart han oversvøymd av myr men gjenoppdaga i 1928. Der var restar etter romersk bad, amfiteater, kapell og anna. Veldige dimensjonar!

Eg vart liten der eg måtte ha ein kvil i skuggen ved altaret.

Her stava eg meg opp fleire trinn, før dei andre fann ut at eg måtte ta til vitet! Ei Guds under at deg greidde alt i den heiten! Men eg VILLE så gjerne!

Vel ute av porten. Godt og setja seg.

Måtte ha bilete av denne "ferja"der ein bil nett køyrer av og inn på kaien før feja blir trekt attende til andre sida. Den frakta forlk og.

Men sola steikte så me  nådde fram til ein bakaromn av ein bil med kurs for leskande is og vatn og framforalt skugge,

Her er dei to som gjore turen muleg for oss!! Tusen takk til dei!!

Dette hadde vore ein veldig anstrengjande tur, men dagen etter tok me det meir med ro. Men utrulege ting fekk me oppleva då og og ikkje minst siste dagen som var reine maratonløpet. 

Men det får vera til neste blogg.

Klem frå ei urtuleg takksam  

---mor -- Gunvor.