Siste dagen kom Arti Rapai, sjefen for Skandinavien Turistsenter Og henta oss med bil. Girokastra ligg i ein annan dal så me måtte køyra opp i dei Albanske fjella. Det var villt og vakkert frodig og også lite vegitasjon. Me såg gamle gardsbruk der dei levde i fatigdom. Dalen breia seg ut vid og med flatt jordbruksland, men dei hadde lite råd til maskiner og disel så dei fekk ikkje driva effektivt. Me såg sauer og geiter og andre dyr. Mais dyrka dei og, og oliventre i store lundar.
Me køyrde opp i byen til denne fesningen som var eit digert museum frå krigs tider.
Arti fortalde om soga og Marta tolka til oss. Det gjore dei så levande at sjølv eg følgde godt med. Albania har ei utruleg historie! Me kan lesa litt på nett. Dei var fatige no men strevde å koma på fote. Arti var idealist og ofra alt for landet sitt. Dei er veldig flinke og ---
Trysta for meg er at når eg er der, så skaper eg arbeidsplassar for dei. Me såg ikkje til kriminalitet. Marta kjende seg trygg når ho ferdast åleine som dame der nede.
Men så har ho desse folka til Art som gode vener.
Frå festningen såg me nedover byen og der såg vi dette huset til Horta, (eg er ikkje sikker på kor det skrivest.) den politiske leiaren under den vonde tida.
Arti ville ha bilete av oss alle inne her i det viktigaste romet!
I denne dalen såg me veldig mange bunkersar oppetter liene. Dei var godt kamuflerte og vanskelege og sjå. Kvar gruppe eller familie hadde sin bunkers dei høyrde til. Så viss fienden kom måtte dei gå til den bunkersen. Ved vegen ein stad stod der eit fint, lite kapell på toppen av ei haug. Det var ein bunkers som var kamuflert slik. Eg måtte jo opp å sjå. Der var Kristusbilete og anna, gresortodoks.
Under, kunne me gå inn i dette romet. Det var to slike rom.
Dette var pusteromet på vegen. Arti nytta høvet og fortalde vidare om soga til Albania. Så venta bilen att og ferda for attende til ein sideveg til Blue eye.
Det var lang, smal krongleveg dit, men vel verdt. Opp av dette holet i botnen av elva strøymer det nengdevis av iskaldt, glassklart vatn. Ei stor elv renn frå denne oppkoma. Det er kraftverk og nedetter. Og det skal vera fleire slike kjelder.
Eg kom på der eg sod at "Der finns en kjelda ---"
Og
"Der en kilde rinner
salig hver som finner
Denne kilde klar
skjult men åpenbar!"
Det var høgdepunktet for meg!
Elva frå kjelda. Glassklar og kald.
Måltid ved elva. Me ser den kvite sanden i botnen. Klåra kjeldevatnet i glaset. Svalt og frodig rundt elva.
Arti og Brita ventar på maten.
Starta på heimveg.
Underlege fjell.
Me stoppar for å fylla vassflaskene med kjeldevatn, graris! I Sarnde må me kjøpa. Her kan folk koma og ta så mykje dei vil.
Siste kvelden me kunne nyta på terassen til Marta.
*
No er det blitt den 16. juni og me er blitt vane med kald vind ig regn. Men eg tenkte der ute at eg lengta litt "Heim te Jæren"
De skal få med dykk den strabasiøse heimreisa og!
Klem frå mor Gunvor
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar