hanka inn

hanka inn -
Eg ser for meg ein liten gut som spring på vegen føre ein gamal mann med stav, slik med bøy på oppe.  Guten er liten og held på å koma utfor vegen, så gamlinen er snøgg med kroken og hankar han inn.


Her ein dag høyrde
eg noko ein fokynnar sa. Det beit seg litt fast og  hekta seg fast.
 Før i tida varr det mangt me ikkje skulle gjera på sundag for det var synd. --- Mange meiningar om det.

Nok om det EG vil gjerne gjera det rette, men likar godt å strikka, men gjorde  ikkje det på sundag.
 Men som gamal er det lite å ta seg til og lesa greier eg ikkje så mykje . så har eg kome til det at å strikka er ei  gåve og eit gode eg får gode tankar og eg kan be imens.
Så var det den kroken då. Kviledagen har me fått for å kobla om og la Gud få sleppa inn og fornya oss. Der kan sjølv det beste me steller med hindra oss. Det tek plassen for kvila i Gud og Jesus sitt frelsesverk. Og det til å ta til oss nytt frå Guds ord. Ta til oss åndeleg mat.
EG vert så oppteken og ivrig i mønster og felling at tida eg skulle brukt på ein annan måte fer  frå meg.
Eg kan no ikkje slutta å strikka på ein sundag, me det er godt å verta hanka litt inn og tenkja på kva som er viktigast for meg.

Bestemortankar.

Litt tao kvart

Sat og funderte på kva i verda eg kan bidra med til deko flinke og kunnskapsrike folk som les!

Eg gir opp  tankane på  korleis det skal vera og berre pøser på!. Eg får sulla med mitt. Livet mitt er mitt. Det kan ikkje bli onnorleis.  Og det som er att av det er liksom på overtid. Ingen planar. Berre ta i mot kvar dag! Sol eller regn.

Mykje å trega på, men det er borte. ja Far skulle  ha fillerista meg for det! Men nei, han tok heller son  sin , vår bror! Halleluja!

Nådens snøfall
Som snøen dekkjer kvar ein kvist
slik dekkjer du meg sant og visst,
i di tilgjeving, heil og full
står eg for Gud så rein som gull.

Så let du sola stråle fram
og gyller alt som før var skam,
kvart feilsteg og kvar roten kvist
er gøymd i deg, min Herre Krist.

I dette nådens snøfall står
eg still og berre får og får.
Om vindkast kjem og drysser av
det tømest ei, ditt nådens hav.

/ 94.

Dette diktet skreiv eg i altså i 1994. Ja det er jo alt lenge sidan det og. Men like nytt for meg som om eg skreiv det i dag.

Så har eg rusla rundt i hagen. Litt kaldt, men slikt strålande ver! Tirande grøn plen , mjuk og god å trø i. Rips og solbærbuskane har så vidt museøyrer.

Eg er ikkje så flink å ta bilder no, men her er eit frå
 april i 2017.

Og jammen såg eg ein løvetann i plenen i går! Detter er i vegkanten  april 2017.
Kjekt med data! Ut og ta bilder, inn å setja dei inn i blogga! Finna bilder  og dikt frå andre tider inni maskina og flytta ---
Kjekt at eg har fått oppgradert pcen litt. den var heilt full!! Fekk ikkje til noko og eg var veldig frustrert.
Går det verkeleg ann for ein 87åring å verta så avhengig av duppedittar?
Ein heil dag stod maskina her og glodde på meg med eit skrivebord som ikkje ville verken pao helle tao!
Då  avgjore eg med meg sjølv att PC måtte eg ha  korso!

   Datamannen forstår seg på både gamle koner og gamle maskiner! Så overnatulig det enn er for meg så ordna han det med -- Fjernhjelp!  Han måtte berre ha passord  og lov av meg til å koma inn på mi maskin. Så tok han heile styringa.
litt nifst--

Ha ei god natt, for no er det blitt seint og pilletid for lengesidan!

Koseleg med tilbakemeldingar ! Vert reint rørt!

Gunvor

Tida går

Ja tida går forare og forare!

Alt går seinare og seinare med meg, rekk ikkje på det eg vil. 

For eit år sidan laga eg desse  sokkane.  Og sokkar har det vorte mange av, og andra strikk. 

Slekta som heile tida utvidar seg er eg og oppteken av. Her er 1årsdagsselskap. 

Landet vårt er me glad i og  slik var 17. mai i fjor.

Guds ord er viktig å få inn i sjela, og det kjem gjennom øyrene! Derfor blei det Dab-radio og mykje innstilling og kluss for ei tilårskomen kona! Men godt når det funka. Eg må berre ta tid til å  setja det på .  Freistaren er lur og vasar meg ofte vekk.

20. mai såg det slik ut på turen min.

Dagen må eg sjå i kvar dag, og ser alltid først bibelordet øverst på framsida!

Når eg har sett det eg greier inni bladet les eg adakten på siste sida. Då får eg som regel åndeleg frukost!

Hage- og tunarbeid.

Strikking er alltid på gang.

Fått besøk på terrassen. då kan eg vera blid, ja! Det er jo i juli!

Her skal det bli nytt tak!

13, august.

Litt strikk om sommaren og.

MMM!  Plommer!!

Hundehua som ikkje passar nokon! Kjekt å ha!

Her er gamle gode slitaren, ILCT skrivaren på flyttefot,

Ein babyhemmelighet på gang!

Frå jubileumsfilmen eg fekk frå Frøydis.

Snill dotter "luftar" mor på kafee!

Treet ved bekken og meg. Har heimetreninga  med!

 17. nov.

Enkvann små frys på nevane.

24. nov. er denne på plass og minner oss om  høgtid og helg!

No skal Garnet flyttast! Ny hylle.

her er litt av garnet  på plass.

3. des. Soloppgang..

25 des i Verdalen

På nyåret er det restegarnet som skal koma til sin rett!

Finnst ikkje ord ---   18. Januar

Gamle hesplatreet etter mor ---

Garnet skal bli til dette  --

Far har fått lua hjå Brita.

Stor dag!

Storesyster, veslesyster og mamma.

Ikkje å klaga på fukosten på SUS! Men når matlysten manglar!

Slusa der alle måtte få fullt smittevernustyr! Influensa er ikkje å spøkja med.

 Men ingen klaga. Berre smil og hjelpande hender.

Men frå no går det framover!

 1.mars

 Ca 1. april. er eg nokså bra og trenar meg opp att.

Ny  babyhemmelighet på gang!

Tida går. Mangt å gle seg til!

Lær oss å telja våre dagar!

Dette var ei lita oppdatering og en prøve på å koma i gang att! 

Takk til alle som puffar meg i gang!

Helsing Gunvor

SUS

Vert vist fin!

Travelt oppteken med nytt lite oppdrag. Et par pulsvarmarar. Funne garn i rett farge og eit mønster som vart godt motteke av  oppdraggivar.

 La meg glad og fornøygd, sovna om litt slik som til vanleg..og vakna  som vanleg utpå natta. Då  har eg som regel vanskar med å sovna att. Hjarta er uroleg og eg kjenner på at det arbeider veldig. Men når eg kjenner på pulsen, så er den nokså vanleg berre litt rask . Og eg roar meg med det. Herren styrer med dette og.

Men dette var litt annleis no . Greidde ikkje telja slaga og det   var  uvanleg aktivitet, som ein dur der innom ribbebeina!  Det var rett og slett inga god kjensle.

 "Kjem du og henta meg no , Jesus?  Eg var ikkje redd , men tenkte sjøvsagt på alt ugjort og alle mine misstak og --. Men  eg kjende freden. Han hadde jo ordna det før -- og bestemt kor mange slag hjarta skal slå!

Men eg ville jo leva! Hadde jo lova strikka pulsvarmarar!

Telefonen låg  på nattbordet og  etter fomling og uvissa så fekk eg kontakt med "helsenorge"! Stilt stoppa bilen i utanfor og roleg for han.  Ikkje noko dramatisk.  Kanskje merkast litt raskare fart då Helsepersonen registrerte resultat frå apparat og ledningar  feste til min kropp og rapporterte den til sjåføren.og eg visste at det også alt var fare til SUS gjennom eteren.

Tankane mine var att heime , og med å få  meg nokolunde konfortbelt med unerlaget .Det er ikkje berre berre å strekkja ein gamal kropp ut på ei flat køye! Men den stillfarande karen var så full av forståing at eg var reint rørt.!

Dei forlet meg i motakskjellaren, liggjande i  ei av  alle dei oppreidde, tome sengene der med  venlege gode yngskje og Hei! 

SUS!

 Du verden! 

Stilla slo om meg

Eg var veldig åleine, men kjende meg ikkje forleten. Eg visste at Herren var med i dette og.

Tenkte på alle mine. Barn og barne barn og alle, - spreidde hit og dit, midt i livets malstraum.  Herren visste om dei og! For meg var dei berre eit trykk på telefonen unna,.

Ingen visste om meg enno.

. Det var no godt og.  Hadde eg ikkje tenkt mange gonger at eg kunne no helst få flytta herifrå  i det stille. 

Men så kom pleiarane. og eg vart flytt til rom med masse skjermar og greier

Eg kunne ikkje dy meg: "Er det litt stille her no?

Reaksjonen var påfallande, endå ho heldt seg heilt roleg og kontrollert: "Ne-e-i! " drog ho på det med eit lite sidblikk, Travle hender  på lednigar og apparat og med raudnande hals og kinn.

Åh! tenkte eg der eg låg. Travelheten nådde berre ikkje meg der i mottaking

 Eit anna lydlaust vesen kom med alvorlege vaktande augo  på skjermar over hovuddet mitt. Men så feste ho heile si merksemd smilande på meg,og helsa på meg som gløymde å seia mitt namn  i fofippelsen . Men ho spurde :"Kva heiter så du, då"  Eg kjende at det låg varme i orda.

Dei pusla med meg, apparat og utstyr før dei for med lovnad om at dei kom snart att.

 Eg dorma vist litt for klokka hadde gått tldri så lite

Ei eller onnor gong inn i dette kjen ei mot senga og ser tenksamt og forundra på skjermar og meg og alt. "No er det gått ned!" Eg skjøna ikkje då kva ho meinte, men etterkvart spreidde ein fred seg i meg, det romesterte ikkje så mykje inni bringa, Me forstår ikkje kva det er, men  no går hjarta ditt mest som vanleg! Sjølv om det  låg ein spenning att i det, så var det utrulege skjedd: det hadde ordna se sjølv!

 Herren hadde vore der! Sjølvsagt var det det!!

Eg vart køyr opp i sjukehuskoplekset  og såg for meg eit fredleg rom  med vegger og tak og utstyr.

Portøren snøydde senga inn døra på avdelinga til ho støytte i to dører.. Kom ikkje heilt forbi inngangsdøra med fotenden så skjermbrettet ved fotenden skjulte ikkje opninga heilt, neste skjermbrett skulle skjerma på sida, men vart heile tida skua bak fotenden eller ut i romet for å få plass til stol som ein eller annan skulle sitja på og informera meg. eller til besøk. Der var eit til skjermbrett, men det var vist stadig på flyttefot i avdelinga. Eit bord til tinga var der, ja. Eit som utallige hofter sikkert fekk blåmerker av. Dei to måltida eg fekk var gode og servert med kjærleik og omtanke. Då var det klaff på bordet og eg sat på senga med utsyn og innsyn til og frå andre rom og travel gang.

 Skulle eg på do , leita dei fram ein rullestol og kjøyrde slalom i gangane til eit sånnt stort do. Så ringde eg når dei skulle henta meg. Alltid smilande og hjelpsame. 

Ein gong var det ei legedame. som hjepte meg,.

Eg hadde jo omsider fått lyseblå  natt-dress og sko. Som hjertepasient skulle eg vel liggja, men eg var likemykje ute å farten i rullestol. 

Eg tok ingen andre ting på meg når eg skulle til røntgen heller, Då gjekk det så det suste gjennom gangar og dører og heis. til sist vart eg plassert blant andre folk i skikkelege klede ved ein vegg. "Dei kjem snart og tek deg inn". Etterpå plasserte dei meg på same stad. Og der sat eg og der sat eg , Kald trekk og masse folk. For meg var det som langt over timen og eg hadde surna ein del. Det må han ha tenkt seg, portøren som kom. Han prata og skøya heile tida, med alle han møtte og med meg. Hjelpsomhet og omsorg rann av han på eit gebrokkent språk, så eg gløymde alle sure tankar!

Mange tankar surra i hovudet mitt medan eg låg inne der.. Mange hendingar fekk  tankar i sving. Noko av det som sette seg fast var desse EKG greiene.dei sette på meg heile tida og den kjensla av å verta  fast.. Då kom denne sangen til meg: 

Jeg er bundet fast til Jesus,

bundet fast med evig bånd.

 Inntet makter nu å rive

 meg utav hans sterke hånd.

Han er min .min hele rikdom, 

jeg er og hans kjære barn

glad til himlen vil jeg drage J

Jesus banet har min veg.

(Fritt etter minnet)

Oppi alt dette kom døtre på besøk og meldingar rann inn frå herlige barnebarn  og barn . Kor rik eg er! Dei fleste sa dei hadde og ville be for meg ! Kor dei visste om meg?

Sa eg at eg var kald på føtene  kom  nykjøpte ullsokkar  til å dra på! Endå til garn og pinnar  om eg skulle vera lenger .!! Så plasserte dei gamlemor trygt i bilen sin og suste heim, grundig analysert,, vurder og instruert til pillepåfyll av høgaste legehold.

Sei kva de vil om Helsenorge, men eg har i allfall opplevd at dei legg seg i selen!

Takk!

Og takk til mine kjære

*

Min fremtidsdag er lys og lang

 den rekker bakom tidens tvang!

En evig arv  hos Gud jeg har

 i Himlen er den i forvar

Og under prøvetiden her 

jeg får av Gud hva nyttig er!

Pris være Gud  som styrer så

  at  jeg urolig ei    skal gå

For meg han alltid sørge vil

i alt som her meg støte til..

Frå songboka 885

Sundagstur.

Mykje har eg strikka og

 mykje har eg opplevd som kunne forteljast om.  Litt har eg gått tur til bekken og "bakken" , slikt som eg skreiv om før. 

Men det er vanskelegare å ta bilete .  Må helst byta briller, og så dett stavane! Jaja viktigaste er å halda seg på føtene og sjå alt det fine rundt!

Men i går tok Brita meg med på ein tur langs den " sju mil lange låge jæratranda og kom til slutt, med bilen, like nedi steinane der havet braut på , om ikkje med dunk og dyn og lange brak, eller gjennom havskodde, som Garborg seier. Nei havet glitra så infernalsk at det var mest vondt! 

Ei sterk oppleving der minna strøymde på så eg knapt kunne anda.

Då var eg i YtreÅlvik, der me budde ein vinter like i sjøkanten og fekk bølgebruset og klukkinga i sjela.

Og eg var i Tveitefjøra med tang og steinar og gloheite svaberg. Der me lærde symja og vart som kobbar og sumde likemyke under som over sjøflata!

Men eg måtte no terga bølgjene litt !

Men dei er lumske og best det var bruste ei svær ei like om føtene!!

Til all lukke fekk ikkje fotografen tid til å ta video av flukta!! (Eg heldt meg på føtene)

Men eg kan no sei at bølgjene var MYKJE større enn på bileta!

Ha ein god sommar vidare!

Ny vår

Første løvetann

 eg har sett i år! Litt pjuskete. Men så er der ikkje mange gradene i dag. Skyene fer fort over himmelen og lagar skugge-felt som jagar fort over kjelvene. 

Graset veks,

 men bonden kjem ikkje utpå med maskinene. Hevdakummane er fulle og han må berre roa seg med andre ting.

Men best det er, er han nok i sving og det durar og luktar akkurat som før på Jæren!!

Dynekåpa er på, godt snurpa saman, men hendene frys så gamlemor må rista dei i sola ein grand, før dei grip om stavane og nøyer resten av kroppen opp og ho stegar på. Strekkjer hofter og kne og brettar ut tærne så godt det let seg. 

Heimover trengde vinden inn dei minste gliper i påkledinga! Men det er FRISK luft til lungene! Litt ispedd møkalukt fordi bonden hadde prøvt seg med nokon lass på laurdag. Det får ein tola. Snart kan ho ikkje gå her for lukt og maskintrafikk.

Lerkesongen trengjer gjennom hue og hette og gjer ho glad, og ho må nynna på de  Å, vesle lerka ho har det slik at finn ho ein tuetopp, då vert ho rik! ---- Tankane får ei god vending! Ja ho er rik,

 veldig rik!

Tankane på kvinnene som gjekk til ei grav og tenkte å stella vel med ein død kropp og gråta, dei opplevde eit Pang i sitt liv som ingen andre, verken før eller seinare har opplevd! Jordskjelv, lyn og englesyn så blekjande og kvitt som ingen kan forklara! Han er ikkje død, men lever!

Skunda dykk til venene hans!  Og fortel! Det er sant det han sa!

No ville ho heim og sjå kva det eigentleg stod. Var det ikkje i Matteus evangeliet 28 nett dette stod?

Ha ei god påske vidare!

Dillesokk.

Dillesokk

 heiter eit mønster på ein sokk Bitta designar på strikkegruppa si på Facebook. Eg vil ikkje sei den er spesiell fin, men eg har det slik at best det er er det eit sokkemønster eg berre MÅ strikka!

Men dette vart veldig didle å få til. 

Eg fann meg garn som eg tykte var både fint i fargen og serdeles mjukt og herleg! Det var einaste det at det var litt for kjukt til den oppskrifta. Men pytt, det fiksar eg! - tenkte gamlemor og berre kutta ei maske her og der!  

Men eg hadde jo starta og laga ei vrangbord til eit anna mønster! Uff, men rekkjer ikkje det! Det passa ikkje heilt inn, verken slik som eg likte det eller slik det skulle vera. Men no sette eg altså ivrig i gang. :) I oppskrifta stod det at eg skulle strikka bakdelen på leggen først, men kom i skade for å ta framdelen først! Pytt, det fiksar eg etter kvart!

Men det vart litt hovebry og krysss i tankane, - for framme og bak på leggen var ulik og,  - og kor var det no eg kutta dei maskene?

Eg snudde og vende og talde og talde! --

Men til slutt kunne eg stolt ta bilete av fyrste sokk, og gledde meg til neste!

Men kor i verda var det no? Mønsteret skulle vera omvendt  på andre sokk!!!! Eg skulle jo strikka frå venstre til høgre på venstre sokk! Ikkje sånn som me pleie frå høgre til venstre! --- eller var det omvendt? Og so hadde eg jo strikka høgre i staden for venstre sokk først i starten! Eg måtte ta han på og forsikra meg om det! Mønster fint frammover kvar stortå skulle det vera,. Og så eit lit enklare mønster på eine sida bak på leggen.

(Men, -  mine auge er ikkje sånn at eg ser så godt ned på tå og hel, og min kropp er heller ikkje sånn at eg kan ta foten i fanget!)

Jaja, nok om det,  her er beviset på at det vart sokkar, to stykker endåtil! Men eg må nok ha dei sjølv, for ingen ting stemmer heilt.

Men så vart eg så dregen til eit garn som passa heilt til denne oppskrifta!

Best det var hadde eg lagt opp! 

No skulle ALT gjerast skikkeleg! :)

Eg sat og smilte og var SÅ nøygd.

Leggen vart bra!

Godt med lupelampe!

-----  berre det at no har eg laga helen så forkonande liten

på første sokk!! ---

Men no er eg godt i gang med andre. DEN skal i allefall verte rett!! Får heller rekkja opp og spøta ny tå ---

Er det rart at det er fredag heile tida? 

Eg skjønar ikkje kva eg kavar etter! Ikkje er det sikkert så mange bryr seg om å få dei heller!!

Har minst to par sokkar opplagde og eit stort teppe som skulle vore ferdig + planar om fleire andre tepper. 

*

Eg takkar Gud for han skapte fargar!

Når det er så fint i naturen og - i garn, - kor må det ikkje vera i himlen då??

*

God strikking!