Lange skuggar og vidt syn mot sør. Ein stille og mjuk kveld. I synstanda står ein flokk vindmylner og sviv sakte.
Heimatt . Her gjekk eg i vinter i allslag ver. I helst kald vind frå søraust. Stundom i snødrev som stakk som nåler i kinna.
Men no er det berre vakkert. Raunbære har ikkje heilt fått den djupe raudfargen enno.
Melom trea, over steingarden ser eg potetstykket med greipen i. Lauvet visnar på dei tidlegaste.
Eg svingar inn i tunet og går under granane og ser mot nord, oppover mot Oma. Det syner tydeleg at skogen minkar. Store ladar av tømmer ligg att. Nærast er beite til kyrne. No er dei inne for natta.
Lenger nede er granskogen heilt borte.
Ha ein fin kveld!
Gunvor
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar